นมัสการพระพุทธเจ้า ๒๘ พระองค์

นมัสการพระพุทธเจ้า ๒๘ พระองค์

     นะโม เม สัพพะพุทธานัง อุปปันนัง มะเหสินัง

         ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ทั้งปวง ผู้แสวงหาคุณอันใหญ่ซึ่งได้อุบัติแล้ว คือ

๑.ตัณหังกะโร มะหาวีโร พระตัณหังกร ผู้กล้าหาญ,  

๒.เมธังกะโร มะหายะโส พระเมธังกร ผู้มียศใหญ่, 

๓.สะระณังกะโร โลกะหิโต พระสรณังกร ผู้เกื้อกูลแก่ชาวโลก,   

๔.ทีปังกะโร ชุตินธะโร พระทีปังกร ผู้ทรงไว้ซึ่งปัญญาอันรุ่งเรือง, 

๕.โกณฑัญโญ ชะนะปาโมกโข พระโกญฑัญญะ ผู้เป็นประมุขแห่งหมู่ชน 

๖.มังคะโล ปุริสาสะโภ พระมังคละ ผู้เป็นบรุษประเสริฐ, 

๗.สุมะโน สุมะโน ธีโร พระสุมนะ ผู้เป็นธีรบุรุษมีพระหฤทัยงาม,    

๘.เรวะโต ระติวัฑฒะโน พระเรวตะ ผู้เพิ่มพูนความยินดี,  

๙.โสภิโต คุณะสัมปันโน พระโสภิตะ ผู้สมบูรณ์ด้วยพระคุณ,  

๑๐.อะโนมะทัสสี ชะนุตตะโม พระอโนมทัสสี ผู้สูงสุดอยู่ในหมู่ชน, 

๑๑.ปะทุโม โลกะปัชโชโต พระปทุมะ ผู้ทำให้โลกสว่าง 

๑๒.นาระโท วะระสาระถี พระนาระทะ ผู้เป็นสารถีประเสริฐ, 

๑๓.ปะทุมุตตะโร สัตตะสาโร พระปทุมุตตระ ผู้เป็นที่พึ่งของหมู่สัตว์,  

๑๔.สุเมโธ อัปปะฏิปุคคะโล พระสุเมธ ผู้หาบุคคลเปรียบมิได้, 

๑๕.สุชาโต สัพพะโลกัคโค พระสุชาตะ ผู้เลิศกว่าสัตว์โลกทั้งปวง,   

๑๖.ปิยะทัสสี นะราสะโภ พระปิยะทัสสี ผู้ประเสริฐกว่าหมู่นรชน,   

๑๗.อัตถะทัสสี การุณิโก พระอัตถทัสสี ผู้มีพระกรุณา,      

๑๘.ธัมมะทัสสี ตะโมนุโท พระธรรมทัสสี ผู้บรรเทาความมืด, 

๑๙.สิทธัตโถ อะสะโม โลเก พระสิตธัตถะ ผู้หาบุคคลเสมอมิได้ในโลก, 

๒๐.ติสโส จะ วะทะตัง วะโร พระติสสะ ผู้ประเสริฐกว่านักปราชย์ทั้งหลาย,  

๒๑.ปุสโส จะ วะระโท พุทโธ พระปุสสะ (พุทธเจ้า) ผู้ประทานธรรมอันประเสริฐ, 

๒๒.วิปัสสี จะ อะนูปะโม พระวิปัสสี ผู้หาที่เปรียบเทียบมิได้, 

๒๓.สิขี สัพพะหิโต สัตถา พระสิขี ผู้เป็นศาสดาเกื้อกูลแก่สรรพสัตว์,       

๒๔.เวสสะภู สุขะทายะโก พระเวสสะภู ผู้ประทานความสุข,      

๒๕.กะกุสันโธ สัตถะวาโห พระกกุสันธะ ผู้นำสัตว์ออกจากกันดาลตัวกิเลส, 

๒๖.โกนาคะมะโน ระณัญชะโห พระโกนาคมนะ ผู้หักเสียซึ่งข้าศึกคือกิเลส,    

๒๗.กัสสะโป สิริสัมปันโน พระกัสสปะ ผู้สมบูรณ์ด้วยสิริ, 

๒๘.โคตะโม สักยะปุงคะโวฯ พระโคตมะ ผู้ประเสริฐแห่งหมู่ศากยราช  

            ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระบาทของพระพุทธเจ้าเหล่านั้นด้วยเศียรเกล้า และขอกราบไหว้พระพุทธเจ้าเหล่านั้นผู้เป็นบุรุษอันสูงสุด  ผู้เป็นตถาคต  ด้วยวาจาและใจทีเดียว ทั้งในที่นอน ในที่นั่ง ในที่ยืน และแม้ในที่เดินด้วยในกาลทุกเมื่อ ฯ

          ตัณ(๑),  เม(๒),  สะ(๓),  ที(๔),  โก(๕),  มัง(๖),  สุ(๗),  เร(๘),  โส(๙), อะ(๑๐),  ปะ(๑๑),  นา(๑๒),  ปะ(๑๓),  สุ(๑๔),  สุ(๑๕),  ปิ(๑๖),  อะ(๑๗)  ธะ(๑๘),  สิ(๑๙),  ติ(๒๐),  ปุ(๒๑),  วิ(๒๒),  สิ(๒๓),  เว(๒๔),  กุ(๒๕),  โก(๒๖),  กะ(๒๗),  โค(๒๘)  นะมามิหัง

          พระนามพระพุทธเจ้าตั้งแต่พระองค์แรกถึงพระองค์ปัจจุบัน โบราณจารย์ท่านถือว่าเป็นพระคาถาแก้วสารพัดนึก

          พะหูนัง วะตะ อัตถายะ อุปปัชชันติ ตถาคะตา  อิตถีนัง ปุริสานะมัญจะ เย เต

สาสะนะการะกา

          พระตถาคตเจ้าย่อมเกิดขึ้น เพื่อประโยชน์แก่คนหมู่มาก คือเพื่อสตรีและบุรุษผู้ทำตามคำสอน (วังคีสะเถระ)  ขุ.เถร. ๒๖/๔๓๗.